زبانحال زینب خاتون در وفات خانم رقیه دختر امام حسین (ع)
گل قارداش حسین گل بو امانت قیزون اولدی
قلبین غم اوخی ایتدی جراحت قیزون اولدی
یاندیردی منیم قلبیمی بو قلب شکسته
قالموشدی ایکی خردا الی سینه سی اوسته
گل صورتینه اشکی آخوب گوزبولاقیندان
گوز یاشلی چیخوب دور بالامون جان دوداقیندان
شعری بسیار سوزناک برای شهادت حضرت رقیه (س)
خرابه یئر بو گئجه آسمانه ناز ائلییر
گرکده ناز ائلیه ، آفتاب مهماندی
بابام خرابه ائوه ائیلیوب قدم رنجه
خرابه ده، نه گوزل گون چیخوب ایشیقلاندی
ای ویرن ویرانه یرده توپراق اوسته جان رقیه
دائماً حسرتدن آغلار گوزلره قربان رقیه
لایلای ای آرام جانیم
لایلای ای شیرین زبانیم
سبک : ای آسمان غمون...
نه یاتموسان یارالی
بوعرصه گهده اویان
آدامسیزام کمک ائت
یامان گونومدی اینان
حضرت رقیّه (س)
شامیده فلک سالاندا باشیمی بلایه عمّه
بو خرابه یرده گلّم نی کیمی نوایه عمّه
حضرت رقیّه(س)
مینم سلامیمی آل نطقیوه فدا یارالی
مقابلنده ایدوم منده خوش صفا یارالی
دیدون خرابیه گللم نه یاخشی وقت گلدون
بو صدق قولیوه مین دفعه مرحبا یارالی
بابا سیاحته مردم گیدر چمن یرینه
سنون خرابیه باشون گَلوب بدن یرینه
دئسم خرابیه خوش گَلموسن سزا دگلی
رقیّه نون ولی خوش گلموسن ئولن یرینه
ای اصغریم ،ای لب تشنه بالا
گل سینمه یات قوی صبح اچیلا
لایلای یارالیم یوخلا مارالیم
بو چولده گئدیم کیمنن سو الیم
